Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2022, 20:00
Είσοδος με εισιτήρια: 12€ και 6€ Μειωμένο
Ωδείο Αθηνών – Αίθουσα «Άρης Γαρουφαλής»
Τρεις πιανίστριες σ’ ένα πιάνο ερμηνεύουν εφτά νέες συνθέσεις σε μια πρωτότυπη συναυλία – παράσταση, εμπνευσμένη από το έργο του Mauricio Kagel (1931 – 2008) “Ο Όρκος του Ιπποκράτη” (1984), γραμμένο επίσης για το ίδιο σύνολο.
Οι συνθέτριες και οι συνθέτες, χρησιμοποιώντας στοιχεία του έργου αλλά και γενικότερα χαρακτηριστικά της μουσικής γλώσσας του Kagel – ανατρεπτικό χιούμορ, εκτεταμένες τεχνικές, κίνηση και λόγο – μεταμορφώνουν το πιάνο σε μια γιγάντια ηχητική πηγή. Η τολμηρή αυτή προσέγγιση δημιουργεί απρόσμενους ηχοχρωματικούς κόσμους που προκαλούν τόσο την αντίληψη όσο και την ακοή των θεατών – ακροατών.
Ερμηνεία (πιάνο):
Pythiatrio/
Μυρτώ Ακρίβου
Ηρώ Μενέγου
Θάλεια Παπαδοπούλου
Βρείτε το πρόγραμμα εδώ
Πρόγραμμα:
Νίκη Κρασάκη: Όμνυμι
Σταμάτης Πασόπουλος: TANANTÍA TOUTÉOON
Γιώργος Μουρκούσης: Proximal
Μιχαλής Παρασκάκης: 30 Νύχια
Νικόλας Τζώρτζης: Forgé sous la forme que tu portes
Άντης Σκορδής: DA…REM
Ανθή Δαμβουνέλη: KETI
Όλα τα έργα είναι αναθέσεις του Pythiatrio για το 2021.
Σκηνοθετική επιμέλεια: Αλέξης Ράπτης
Σκίτσο αφίσας: Δήμητρα Σπηλιοπούλου
Σχεδιασμός αφίσας: Κωστής Τριανταφύλλου / thirtyleafdesign
H συναυλία υποστηρίζεται οικονομικά από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Χορηγοί επικοινωνίας: ΕΡΤ, Τρίτο Πρόγραμμα
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα το Πρότυπο Ωδείο Ανατολικής Αττικής και τους κ.κ Καίτη Τσεκούρα και Δημήτρη Γκογκόση για την ευγενική παραχώρηση χώρου προβών.
Κείμενα Συνθετών για το έργο ο Όρκος του Ιπποκράτη
Nίκη Κρασάκη- Ὄμνυμι: Τρεις πιανίστριες διερευνούν τη σχέση ζωής και θανάτου, τη σχέση τους με το πιάνο αλλά και τη σχέση τους με το blackhumor.
Οι χαρακτήρες του έργου, ο χάρος, ο γιατρός και ο ασθενής πειραματίζονται με τις ηχητικές δυνατότητες ολόκληρου του πιάνου, πάνω, κάτω, μέσα, έξω, δεξιά, αριστερά ενώ ταυτόχρονα μπλέκονται σε μια μουσική και φιλοσοφική μάχη.
Σταμάτης Πασόπουλος – TANANTÍA TOUTÉOON: Έργο εμπνευσμένο από τον όρκο του Ιπποκράτη και αναφερόμενο συγκεκριμένα στο καταληκτικό του πεδίο «Ὅρκονμὲνοὖν μοι τόνδεἐπιτελέαποιέοντι, καὶμὴξυγχέοντι, εἴηἐπαύρασθαικαὶ βίου καὶ τέχνης δοξαζομένῳπαρὰπᾶσινἀνθρώποιςἐςτὸναἰεὶχρόνον. Παραβαίνοντιδὲκαὶἐπιορκοῦντι, τἀναντίατουτέων».
Πιο αναλυτικά, το έργο αποτελεί μία μομφή για την κατάχρηση εμπιστοσύνης του ασθενή από μέρους της επιστήμης · μία παρατήρηση της τριμελούς ανθρώπινης υπόστασης ― Ψυχή/Πνεύμα/Σώμα ― σε μια ύστατη προσπάθεια αποκατάστασης των κοινωνικών ισορροπιών · μία σκληρή τιμωρία και ταυτοχρόνως τη βαρύτερη κατάρα στους επίορκους του Ιπποκράτη.
Γιώργος Μουρκούσης – Proximal: Το έργο Proximal πραγματεύεται την αιώνια διαμάχη με το χρόνο.
Τη μάταιη προσπάθεια του ανθρώπου να εξουσιάσει, και τελικά να καταλύσει, αυτή τη δύναμη οδηγώντας τον ίδιο σε μια ατέρμονη κίνηση της οποίας γίνεται δέσμιος.
Οι εκτελεστές, τα μουσικά υλικά αλλά και το ίδιο το μουσικό όργανο, τοποθετούνται πίσω από το πρίσμα ενός διαστηματικούconcept με σκοπό να αποκτήσουν μια σχέση αλληλεπίδρασης και παλμικότητας που θα τα οδηγήσει στην ολότητα
Μιχάλης Παρασκάκης – 30 Νύχια-Σάτιρα για 3 πιανίστες με 1 πιάνο: Όπως λέει ο υπότιτλος, το έργο είναι μια μικρή μουσικοθεατρική μάχη-σάτιρα γύρω από τρεις τύπους μουσικών: τον ταμένο στη σύγχρονη, που αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας καθετί παλιό, τον ταγμένο στην κλασική που αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας καθετί καινούριο και τέλος τον ψυχρό επαγγελματία που εκτελεί ό,τι του δοθεί. Ταυτόχρονα σχολιάζει το συντηρητικό κοινό, που αποζητά οτιδήποτε δεν το κάνει να σκεφτεί. Χρησιμοποιώντας ένα πασίγνωστο κονσέρτο για πιάνο σαν βάση, το έργο κατακρεουργεί τόσο το ίδιο το κονσέρτο, όσο και τη στάση του κάθε μουσικού και ακροατή απέναντι στο γνώριμο παλιό, το άγνωστο νέο και την ακλόνητη πίστη του καθενός πως η δική του αλήθεια είναι η μοναδική.
Νικόλας Τζώρτζης – Forgé sous la forme que tu portes: Η κάθε μια από τις τρεις πιανίστες αναλαμβάνει εκ περιτροπής διαφορετικό ρόλο, άλλοτε παίζοντας κανονικά τα πλήκτρα, άλλοτε εκτελώντας δράσεις μέσα στην άρπα του πιάνου, κι άλλοτε πατώντας αθόρυβα τα πλήκτρα στην χαμηλή περιοχή, δίνοντας τη δυνατότητα στο όργανο να παράξει μερικώς απρόβλεπτες, πολυφωνικές αντηχήσεις. Και οι τρεις μουσικοί έχουν θεατρικές προεκτάσεις στο παίξιμό τους, με τις φωνές και τα σώματά τους να είναι σε συνεχή διάδραση με το αμιγώς πιανιστικό παίξιμο.
Άντης Σκορδής – DA…REM: Το “DA…REM” αφορά ένα κομμάτι για πιάνο με 3 εκτελεστές με διάρκεια περίπου 7 λεπτών. Το κομμάτι είναι εμπνευσμένο από ένα όνειρο το οποίο είχα πριν από λίγο καιρό, όπου έβλεπα τον εαυτό μου να κοιμάται, αλλά και τον εαυτό μου να βλέπει τον εαυτό μου να κοιμάται. Με άλλα λόγια, ο εαυτός μου υπήρχε 3 φορές, σε διαφορετικά στάδια. Με βάση αυτή την ιδέα θα ήθελα να “σπάσω” την ιδέα του πιανίστα σε 3 οντότητες, όπου η κάθε μια θα έχει διαφορετική φύση αλλά όμως στο συνδυασμό τους δημιουργούν 1 άτομο. Μέσα από τη μουσική γραφή θέλω να αξιοποιήσω τα ηχοχρώματα του πιάνου, συμπεριλαμβάνοντας μουσικά αποσπάσματα μέσα στο πιάνο (χορδές), έξω από το πιάνο (κρουστοί ήχοι στην κατασκευή), κάτω από το πιάνο, κτλ.…έτσι πέραν από τα ποικίλα ηχοχρώματα να δημιουργηθεί και μια θεατρική κίνηση στο σύνολο του κομματιού όπου η μια πιανίστα θα μένει σταθερή, και οι άλλες δύο θα κινούνται σε διαφορετικές θέσεις στο πιάνο. Το “DA…REM” είναι αναγραμματισμός της λέξης ονείρου στα Αγγλικά (dream).
Ανθή Δαμβουνέλη – ΚETI Or (Beat-Breath-Burn): Ανέπνεε μέσα από μια μάσκα οξυγόνου σε ένα νοσοκομείο. Μια ανάσα το λεπτό. Η καρδιά τα δικά της. Παλμοί εναντίον ανάσας. Μια κόρη μόνη δίπλα. Μικρά επεισόδια εναλλαγής παλμών και ανάσας. Για λίγο ισοπαλία. Είναι θέμα χρόνου..; «Υπάρχει αυτή η ένεση;» θα ρωτήσει η κόρη.. «Κυρία μου..ο όρκος..»θα πουν οι γιατροί.. Εκείνη. Είχε ζητήσει…στάχτες. Στάχτες και έγινε. Μουσική/Ηχητική/Σωματική/Εικαστική απόδοση μιας τελευταίας εικόνας ζωής. Υλικά: ένα πιάνο, τρεις πιανίστριες…
Βιογραφικά σημειώματα
Μυρτώ Ακρίβου: Σπούδασε πιάνο στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών στην τάξη της Έλενας Μουζάλα απ’ όπου και πήρε το δίπλωμά της. Συνέχισε τις σπουδές της στο London College of Music at Thames Valley University όπου έλαβε το Performer’s Recital Diploma με την Penny Shue Joyce.
Το μουσικό της ενδιαφέρον στρέφεται κυρίως στην σύγχρονη μουσική δημιουργία και έκφραση. Η εκκίνηση αυτής της πορείας έγινε το 2002 με την συμμετοχή της στο Trio da Camera και συνεχίστηκε το 2008 με την φλαουτίστα Αμαλία Κουντούρη με την οποία παίζουν, κατά κύριο λόγο, συνθέσεις του 20ου και 21ου αιώνα.
Είναι ιδρυτικό μέλος του Eklipsis Vocal Ensemble, πιανίστας της ορχήστρας δωματίου Nuovarte έχοντας πραγματοποιήσει μαζί τους πάνω από εκατό συναυλίες ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το 2015 ηχογράφησε το πρώτο της cd με τίτλο “Beauty and Hope in the 21st century” με έργα εννέα σύγχρονων συνθετών από διάφορα μέρη του κόσμου, σε παραγωγή των εκδόσεων Musica Ferrum.
Το 2017 ξεκίνησε να συνεργάζεται με την Ιωάννα Βρακατσέλη (μεσόφωνος) και την Αμαλία Κουντούρη(φλάουτο) σε πρωτότυπα προγράμματα για φωνή, πιάνο και φλάουτο.Την ίδια χρονιά ξεκίνησε την συνεργασία της με τη διεθνώς αναγνωρισμένη και βραβευμένη χορωδία Rosarte υπό τη διεύθυνση της Ρόζης Μαστροσάββα και από το 2019 συνεργάζεται με την Ε.Λ.Σ.
Ηρώ Μενέγου: Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Έχει λάβει δίπλωμα πιάνου με βαθμό “Άριστα Παμψηφεί και Β’ Βραβείο” από το Ωδείο Αθηνών και την τάξη της Ε. Αλακιοζίδου. Στο Δημοτικό Ωδείο Θέρμης σπούδασε Ανώτερα Θεωρητικά στην τάξη της Ε. Κατέλη λαμβάνοντας τα πτυχία Αρμονίας, Αντίστιξης και Φούγκας με Άριστα και κοντραμπάσο με τον Γ. Πολυμενέρη. Έχει παρακολουθήσει master classes πιάνου, μουσικής δωματίου και σεμινάρια ανώτερων θεωρητικών ενώ συμμετείχε ενεργά στο φεστιβάλ σύγχρονης Μουσικής Συνθέρμεια, στη Διεθνή Θερινή Μουσική Ακαδημία του Δικτύου Δημοτικών Ωδείων και στο εργαστήριο μουσικού θεάτρου “Εnumeration” του Γιώργου Απέργη. Από το 2019 είναι ενεργό μέλος του ετήσιου κύκλου σεμιναρίων “Το πιάνο στον 20ο & 21ο αιώνα” με τη Λορέντα Ράμου.
Είναι ιδρυτικό μέλος του Pythia Trio και του Metheξis Ensemble με προσανατολισμό τη σύγχρονη μουσική και του ενόργανου συνόλου κινηματογραφικής μουσικής Bouche Fermée.
Έχει γράψει και επιμεληθεί μουσική για θεατρικές παραστάσεις ενώ το 2016 συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ στην παρασταση “Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της” ως μουσικός επι σκηνής.
Tο Σεπτέμβριο του 2018 διοργάνωσε για πρώτη χρονιά το διεθνές φεστιβάλ σύγχρονης μουσικής Women Composing in the Balkans στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη το οποίο προτάθηκε για το Βραβείο Καινοτομίας 2019 στη διεθνή μουσική έκθεση Classical:NEXT.
Θάλεια Παπαδοπούλου: Γεννήθηκε στη Λάρισα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει λάβει δίπλωμα πιάνου (Άριστα Παμψηφεί και Β’ Βραβείο) με καθηγήτρια τη Ναταλία Μιχαηλίδου στο Ωδείο Νίκος Σκαλκώτας και πτυχία Ανώτερων Θεωρητικών με καθηγητές τον Απόστολο Αλεξίου στη Λάρισα και τον Άλκη Τερτσέτη στο Εθνικό Ωδείο Χαλανδρίου. Το 2012 φοίτησε στο τμήμα Musique et Musicologie του Université Lumière Lyon II μέσω του προγράμματος Erasmus. Είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Conservatorium του Maastricht. Από το 2015 είναι ενεργό μέλος του σεμιναρίου « Το πιάνο στον 20ο και 21ο αιώνα» της Λορέντας Ράμου στο Ωδείο Αθηνών. Από τον Οκτώβριο του 2019 είναι μέλος του εργαστηρίου Énumérations του Γιώργου Απέργη υπό την καθοδήγηση του συνθέτη Νικόλα Τζώρτζη.
Από το 2012 συμμετέχει σε μουσικοθεατρικές παραστάσεις για παιδιά αλλά και ενηλίκους σε θεατρικούς χώρους ανά την Ελλάδα, για τις οποίες πολλές φορές επιμελείται τη μουσική. Συμμετέχει επίσης στην υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων που αφορούν τη μουσική αλλά και τη σχέση της με άλλες τέχνες. Είναι ντουέτο με τη φλαουτίστα Έυα Σταύρου (έtha duet). Για το 2021, το πρότζεκτ τους χρηματοδοτήθηκε από το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα i–portunus και ταξιδέψανε στο Παρίσι, το Βουκουρέστι και το Μόναχο, όπου δουλέψανε με τους συνθέτες Philip Hurel, Diana Rotaru και Μηνά Μπορμπουδάκη αντίστοιχα. Επίσης, συμμετείχαν στη Γέφυρα Μουσικής Πάνω από τη Συγγρού vol.6 της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και μαγνητοσκοπήσανε το νέο έργο Hades της Ανθής Δαμβουνέλη. Είναι ιδρυτικό μέλος του Pythia Trio και της μουσικοθεατρικής ομάδας Artivistas.
