Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
Είσοδος ελεύθερη με δελτία εισόδου, τα οποία θα διανέμονται από την Παρασκευή 30 Μαΐου 2025, στις 12.00, αποκλειστικά μέσω της ticket services.
Το Ωδείο Αθηνών στο πλαίσιο της ένταξης της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας στο καλλιτεχνικό και ακαδημαϊκό του πρόγραμμα τιμά με την συναυλία της 7ης Ιουνίου τον Γιάνος Βάιντα, διαπρεπή συνθέτη της Ουγγαρίας με ιδιαίτερη και επιδραστική θέση στην κεντροευρωπαϊκή μουσική σκηνή. Η παρουσία του στην Αθήνα δίνει την ευκαιρία ώστε με αμεσότητα να προσεγγίσουμε μία τόσο διαπρεπή προσωπικότητα.
Καλλιτεχνική επιμέλεια Φίλιππος Τσαλαχούρης, Διευθυντής Μουσικών Σχολών Ωδείου Αθηνών
Συζήτηση με τον συνθέτη Γιάνος Βάιντα
//
Γιάνος Βάιντα (γενν. 1949), Τα τέσσερα [Die Vieren, 1998], για φωνή και πιάνο
1. Ο ρεαλιστής ζωγράφος [Der realistische Maler]
2. Ηρακλειτισμός [Heraklitismus]
3. Ο οδοιπόρος και η σκιά του [Der Wanderer und sein Schatten]
4. Για χορευτές [Für Tänzer]
Στίχοι Φρήντριχ Νίτσε
Ειρήνη Πετροπούλου φωνή, τάξη Μυρσίνης Μαργαρίτη
Πέτρος Χοχλακάκης πιάνο, τάξη Τίτου Γουβέλη
//
Μόνο για σένα αρ. 2 [Just for You No. 2, 1987] για σόλο βιολί
Στέργιος Μπαλαμώτης βιολί, σπουδαστής του Κολεγίου Μουσικής του Ωδείου
//
Σονάτα για πιάνο (1996)
3. Allegro vivace
Λουκάς Δέλλιος πιάνο, τάξη Θοδωρή Τζοβανάκη
//
Πασακάλια Σέλλεϋ [Passacaglia Shelley, 2013] για φωνή και πιάνο
Στίχοι Πέρσυ Μπυς Σέλλεϋ
Ειρήνη Πετροπούλου φωνή, τάξη Μυρσίνης Μαργαρίτη
Πέτρος Χοχλακάκης πιάνο, τάξη Τίτου Γουβέλη
//
Παραλλαγές (1988) για σόλο πιάνο
Σταύρος Πρέντζας πιάνο, τάξη Σοφίας Ντούσια
Διάρκεια περ. 55 λεπτά
Χωρίς διάλειμμα
Σάντορ Κόβατς
Ο Γιάνος Βάιντα [János Vajda] (γενν. 1949, Μίσκολτς, Ουγγαρία) σπούδασε σύνθεση με τον Έμιλ Πέτροβιτς [Emil Petrovics] στη Μουσική Ακαδημία Φραντς Λιστ (1970-75) στη Βουδαπέστη και διδάσκει στο ίδιο ίδρυμα από το 1981.
Την πρώτη του μεγάλη επιτυχία σημείωσε με την τηλεοπτική όπερα Βαραββάς [Barabbás], που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1977. Το έργο φανέρωσε την αξιοσημείωτη δραματική και σκηνική αίσθηση του συνθέτη στο μουσικό της ιδίωμα, ωστόσο, η σύνθεση αυτή δεν άφησε πίσω της το νεωτερικό-εκφραστικό ύφος που επικρατούσε εκείνη την εποχή στην Ουγγαρία.
Μια σύντομη επίσκεψη στην Ολλανδία για σπουδές με τον Τον ντε Λέου [Ton de Leeuw] (1979-80) διεύρυνε τους ορίζοντες του συνθέτη από πολλές απόψεις. Τέλος, η δεύτερη όπερα του Βάιντα Ο Μάριο και ο μάγος [Mario és a varázsló, 1988] επέφερε ριζικές στιλιστικές αλλαγές στο συνθετικό του ιδίωμα. Το έργο έφτασε σύντομα σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις και παρέμεινε στο ρεπερτόριο της Όπερας της Βουδαπέστης. Τον Μάριο ακολούθησε το έργο Λεόντιος και Λένα [Leonce és Léna], με λιμπρέτο βασισμένο στον Μπύχνερ (1999) και αργότερα, το 2007, το έργο Η κυρία Κάρνυο [Karnyóné] βασισμένο στον Τσόκοναϊ [Csokonai], τα έργα Δον Περλιμπλίν [Don Perlimplín] και Δον Κριστόμπαλ [Don Cristóbal], βασισμένα στον Λόρκα [Lorca] (2013) και Ο κατά φαντασίαν ασθενής ή Εταιρεία υποκριτών [A képzelt beteg, avagy őfelsége komédiása], βασισμένο στον Μολιέρο και τον Μπουλγκάκοφ (2020).
Εκτός από τις όπερες, ο συνθέτης έχει γράψει πολλά ορατοριακά έργα, μουσική δωματίου και φωνητικές συνθέσεις. Για την προσφορά του, ο συνθέτης τιμήθηκε το 2003 με το βραβείο Κόσσουτ, την ανώτατη διάκριση της Ουγγρικής Δημοκρατίας.
Υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Ουγγαρίας στην Αθήνα
